Met Guus Hiddink naar High en Low-tech Korea

Een week lang maakte ik deel uit van een Nederlandse handelsdelegatie naar Korea onder leiding van de staatssecretaris voor Buitenlandse Handel Karien van Gennip en Guus Hiddink. Deze man is een Koreaanse halfgod.

Wat is het toch interessant om te zien hoe absoluut uitzinnig de Koreanen reageren op Hiddink . In Nederland volgt al snel kritiek indien zijn huidige ploeg PSV eenseen keer niet goed speelt, maar na zijn succes met het Koreaanse team bij het WK voetbal in 2002 is alles wat hij doet interessant en lopen de mensen nog steeds over van dankbaarheid voor wat hij gedaan heeft.
Taxichauffeurs, ex-premiers, directeuren van bedrijven, pizzakoeriers; overal blije gezichten bij alleen al de naam Hiddink. Hij is er zelf nucher onder: ‘Een paar weken voor de kampioenschappen wilden ze me nog ontslaan, en toen ik thuiskwam uit Korea zei mijn vader, ‘goed gedaan jongen, nog een kop koffie?’ Dat vertelde Hiddink tijdens een speech op het Nederland-Koreaanse business diner wat stampvol zat. Tijdens dit diner draaide de hele logistiek om de honderden foto’s die genomen moesten worden van Hiddink met de blije Koreanen.

Vanwaar die bewondering en dankbaarheid? Dat vroeg ik een 79-jarige, wijze Koreaan. ‘Wij hebben’, zei hij, ‘eerst 25 jaar onder de dictatuur van de Japanners geleefd, mijn familie werd voorgoed in tweeën gesplitst in Noord- en Zuid-Korea door de oorlog in 1956. Die oorlog vernietigde het land compleet, één op de vijf mensen vond de dood. Nu gaat het eindelijk goed met ons.’

Iemand in de Venture Capital industrie vertelde me dat zijn ouders beide 25 jaar lang 20 uur per dag hebben gewerkt en maar vier uur overhielden om te slapen, met drie dagen vakantie per jaar. Volgens hem heeft dit volk zich werkelijk kapot gewerkt en heeft nu de top bereikt. De wereldkampioenschappen voetbal in 2002 waren een soort van afronding, de top, maar ook een emancipatie, een coming out. ‘Wij horen nu bij de top en het is allemaal niet voor niets geweest.’ Het ‘Hiddink-effect’ is dus in feite de buitenkant van een succes dat veel meer betekent voor de Koreanen.

Het Hiddink-effect is voor Nederland een uitgelezen mogelijkheid om te pogen er zakelijk een slaatje uit te slaan. Koreanen zijn economisch grotendeels op Azië en Amerika gericht en Europa is specifiek minder interessant. Dat werd mij duidelijk toen we het snelst groeiende en meest winstgevende bedrijf Ncsoft bezochten. Zij hebben massive multiplayer games eigenlijk als giga categorie spel geïntroduceerd. Op elk moment spelen ongeveer 120.000 Koreanen tegelijkertijd tegen elkaar. Toen we vroegen naar de plannen voor Europa zeiden ze: ‘Niet in 2003 en niet in 2004, daarna zien we wel weer. Europa heeft een slechte breedband infrastructuur, ze zijn nog niet zo ver als Azië en de Verenigde Staten.’

Europa zien ze als derde werelddeel en vanuit Koreaans oogpunt is dat begrijpelijk. Hier heeft 80 procent van de gezinnen 8 Mb/s breedband, voor omgerekend minder dan 30 euro per maand.

Dat komt omdat de Koreanen zeer geïnteresseerd zijn om alles met nieuwe technologie te doen. Er is een voortreffelijke samenwerking tussen regering en bedrijven. Zo was de huidige minister van telecommunicatie van Korea hiervoor president van Samsung Electronics. Hij heeft als doelstelling om in 2007 tenminste 50 procent van de huizen van een intelligent thuisnetwerk te voorzien.

Aan de andere kant moet je door sommige dingen wel heen kunnen prikken. Zo kun je hier op de mobiele telefoon kijken naar alle TV-zenders, ook speciale voetbalwedstrijden of bioscoopfilms. Deze mogelijkheden gebruikt echter nog bijna
niemand, ook al zijn er 3 miljoen daarvoor geschikte telefoons verkocht. Behalve een meisje in het zwembad die haar mobiele video camera als een spiegeltje gebruikte om haar make-up op te doen.

Wel zit Korea vol met leuke software en diensten. Wij gebruiken veel MSN, zij gebruiken video-chat waar je met 10 mensen elkaar kunt zien en daarna een privé-gesprek kunt aangaan.

De aardigste dienst die ik deze keer in Korea zag was het meest simpel en totaal niet high-tech. Indien je iemand belt hoor je niet 10 seconden een saaie ringtone, maar onmiddellijk een muziekje dat de gebelde persoon zelf uitgezocht heeft en wat hij/zij nog kan variëren voor iedere vriend, familie- of zakelijke relatie die ze kent.

15 miljoen van de 27 miljoen gebruikers van de twee grootste mobiele operators hebben binnen één jaar deze ring back tone dienst genomen voor één dollar per maand. Bedrijven zoals het Nederlandse concern ING gebruiken het om de twee tot tien seconden die je hebt voordat iemand aan de lijn komt om een boodschap te laten horen over zaken over bijvoorbeeld een levensverzekering.

Weer een nieuw communicatiekanaal, maar wel een die we allemaal 10 maal per dag gebruiken. Waarom verzinnen wij niet zo iets? We hebben in Nederland nu wel SMS tussen mobiele netten en het vaste net wat netjes voorgelezen wordt, maar een lekker muziekje voor een paar seconden is veel prettiger.

Dankzij Hiddink hadden wij wel het oor van de Koreanen. Er waren zo’n 35 bedrijven in de delegatie, variërend van veel voedselproducenten tot banken en uiteraard Philips en een aantal andere high-tech bedrijven . Het was geweldig om te zien dat onze ‘minister van handel’ echt veel wist van high-tech., Karien van Gennip heeft aan de TU Delft gestudeerd en onder andere gewerkt in Silicon Valley bij McKinsey en snapt met een half woord alle concepten die haar werden voorgelegd.

Zij kon ook zelf prima een demo geven van TV en sport kijken op de 3G telefoon die we hier hadden gekregen. Maar het ging haar natuurlijk ook om het overheidsbeleid in Korea. De overheid van Korea heeft ‘mild dictatoriaal besloten dat ICT 50 procent van het BNP moet zijn in 2008′, nu is dat al 38 procent. Van Gennip was scherp in het analyseren hoe de samenwerking tussen bedrijfsleven en overheid in elkaar zit in Korea.

Het gaat daar namelijk niet om het schuiven van bakken met geld  naar de concerns, maar vooral om een intelligente visie en een beleid dat werkelijk geïntegreerd is en niet enkel geïntegreerd zoals dat bij ons in beleidsnota’s staat. Het gaat in Korea om daden en niet enkel om stapels papier met mooie woorden.

Nederland kent in feite sinds de enquête over het debacle met de staatssteun aan scheepswerf RSV en de teloorgang van Fokker nauwelijks industriepolitiek meer. De overheid ziet haar taak vooral in ‘randvoorwaarden scheppen’, zoals dat in het Haagse jargon heet.

Maar als Den Haag in staat zou zijn om iets van de daadkracht in ICT en breedband van het Koreaanse voorbeeld in Nederland te injecteren dan gaat ons land nog mooie tijden tegemoet. Verwacht dan in ieder geval behalve Samsung nog een heleboel Koreaanse bedrijven die producten gaan laten zien in Nederland voor breedband en thuisnetten.

Waar ik me wel zorgen om maak: wat hebben wij hun in godsnaam te bieden?

Foto’s zijn te zien van het trade dinner met Karien van Gennip en Guus Hiddink en bezoeken aan Samsung, NCsoft en andere bedrijven